Rok izraelskiego ludobójstwa i upadku porządku światowego
8 października 2024 r
Opieka Nassera
Eurośródziemnomorskie Obserwatorium Praw Człowieka opublikowało obszerny raport z okazji pierwszej rocznicy rozpoczęcia przez Izrael ludobójczej kampanii przeciwko ludności cywilnej w Strefie Gazy w dniu 7 października 2023 r. W tym okresie Izrael dopuścił się poważnych zbrodni wojennych, w tym: wyraźny współudział społeczności międzynarodowej.
Raport zatytułowany „Gaza: rok izraelskiego ludobójstwa i upadku porządku światowego” zawiera najważniejsze zbrodnie popełnione w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, które zostały skrupulatnie udokumentowane przez eurośródziemnomorskie zespoły badawcze. Raport śledzi wyraźne elementy ludobójstwa popełnionego przez siły okupanta, bada ramy prawne definiujące zbrodnię ludobójstwa oraz bada zarówno kontekst, jak i obecne okoliczności. W raporcie omówiono także międzynarodową reakcję sądową i, co ważniejsze, współwinną rolę społeczności międzynarodowej w umożliwieniu kontynuowania ludobójstwa.
Raport rzuca światło na przerażające warunki i systematyczne okrucieństwa popełniane przez Izrael na okupowanych terytoriach palestyńskich, ze szczególnym uwzględnieniem Strefy Gazy. Zbrodnie te obejmują długotrwałą nielegalną blokadę i celową izolację Gazy od reszty Palestyńczyków terytoriów i świata oraz systematyczne pozbawianie ludności Strefy podstawowych praw człowieka i celowe niszczenie podstawowych usług.
W raporcie szczegółowo stwierdza się, że od początku ludobójstwa w Gazie z rąk sił izraelskich zginęło ponad 50 000 Palestyńczyków, w tym około 42 000 odnotowanych przez Ministerstwo Zdrowia w Gazie, z których większość stanowiły kobiety i dzieci. Ponadto około 42 000 Palestyńczyków zostało rannych, a tysiące ciał wciąż leży pod gruzami i na ulicach, a ekipy ratownicze i zespoły medyczne nie mogą do nich dotrzeć.
Szacuje się, że około 10% populacji Gazy zginęło, zostało rannych, zaginęło lub zostało aresztowanych w wyniku ataków wojskowych sił izraelskich. Spośród 50 292 Palestyńczyków, którzy zginęli śmiercią męczeńską – łącznie z tymi, którzy nadal są pochowani pod gruzami – 33% stanowiły kobiety, a 21% stanowiły dzieci. Tysiące innych osób zostało przymusowo aresztowanych, a 3600 z nich nadal przebywa w różnych izraelskich więzieniach i ośrodkach zatrzymań.
Od października 2023 r. około 3500 rodzin poniosło wielokrotne straty. Spośród tych rodzin 365 rodzin straciło ponad dziesięciu członków, a ponad 2750 rodzin straciło co najmniej trzech członków.
W raporcie szczegółowo opisano systematyczne akty ludobójstwa popełniane w Gazie, takie jak celowe zabijanie ludności cywilnej w domach, schroniskach, obozach dla przesiedleńców i na obszarach uznanych za humanitarne. Cywile byli także celem pojazdów wojskowych i czołgów, podczas egzekucji w terenie, ataków dronów, na zatłoczonych rynkach, a nawet podczas oczekiwania na pomoc w ciężarówkach z pomocą humanitarną.
W raporcie odniesiono się do taktyki głodu stosowanej przez siły izraelskie, umyślnego zabijania więźniów i zatrzymanych oraz zabójstw pracowników organizacji humanitarnych, wykwalifikowanych specjalistów i elit palestyńskich.
W raporcie stwierdzono, że siły izraelskie stosowały wyraźne metody mające na celu spowodowanie poważnych urazów fizycznych i psychicznych wśród ludności. Metody te obejmują przeprowadzanie tysięcy systematycznych ataków wojskowych na ludność cywilną, drastycznie zwiększając liczbę zgonów wśród osób w wieku rozrodczym, rozdzielając rodziny, wycelowując w system opieki zdrowotnej. oraz narzucanie brutalnych warunków życia. Utrudnianie pomocy humanitarnej, charakteryzujące się głodem i niedożywieniem, pogłębia te okrucieństwa, stwarzając sytuacje zagrażające życiu tysięcy ludzi.
W raporcie wskazano, że głównym powodem tych prześladowań jest nielegalna izraelska okupacja terytoriów palestyńskich od 1967 r., która stworzyła warunki do trwającego ludobójstwa, co potwierdził Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości w swojej opinii doradczej wydanej 19 lipca 2024 r., w sprawie konsekwencji prawnych wynikających z izraelskiej polityki i praktyk na terytoriach okupowanych
W raporcie wskazano na międzynarodowe uznanie Zachodniego Brzegu, w tym Wschodniej Jerozolimy i Strefy Gazy, jako terytoriów palestyńskich okupowanych w 1967 r.
W raporcie wskazano również, że do 2005 roku armia izraelska utrzymywała wewnętrzną i zewnętrzną kontrolę nad Gazą, rozmieszczając siły zbrojne w Strefie i poza nią oraz zakładając osady na jej terytorium, co ma miejsce do dziś na Zachodnim Brzegu.
W 2005 roku Izrael ogłosił jednostronne „wycofanie się”, ewakuując swoich osadników z Gazy i wycofując swoje siły zbrojne. Jednak pomimo tej deklaracji Izrael w dalszym ciągu sprawował kontrolę nad Gazą i zachował rzeczywistą władzę nad kluczowymi aspektami zarządzania. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości podtrzymał to stanowisko w niedawnej opinii doradczej, odzwierciedlając niemal powszechny międzynarodowy konsensus w sprawie kontynuacji izraelskiej okupacji. Nawet po wycofaniu się wojsk „Izrael” zachował kontrolę nad podstawowymi elementami zarządzania Gazą, w tym rejestr ludności, granice lądowe, morskie i powietrzne oraz regulacja przepływu osób i towarów, a „Izrael” nadal pobierał podatki od importu i eksportu.
W następstwie operacji Powódź w Al-Aksa 7 października 2023 r. „Izrael” ogłosił stan wojny, a jego prezydent, premier i inni przywódcy polityczni i wojskowi stali na czele tej wojny. Deklarowanym celem było w celu wyeliminowania palestyńskiego oporu i zapewnienia uwolnienia zakładników, i w ten sposób rozpoczęła się operacja Żelazne Miecze, będąca brutalnym atakiem wojskowym, który zaostrzył cierpienia ludności cywilnej w Gazie
Obserwatorium Eurośródziemnomorskie zakończyło swój raport zestawem zaleceń rok po ludobójstwie w Strefie Gazy, podkreślając, że wszystkie kraje są w dalszym ciągu zobowiązane do podjęcia działań na rzecz powstrzymania trwającego ludobójstwa wszelkimi dostępnymi środkami oraz że zapobieganie tej zbrodni i karanie jej jest międzynarodowym przedsięwzięciem obowiązek prawny, który ciąży na wszystkich krajach bez wyjątku
Tygodnik Ujawnianie faktów, redaktor naczelny Jaafar Al-Khabouri
8 października 2024 r
Opieka Nassera
Eurośródziemnomorskie Obserwatorium Praw Człowieka opublikowało obszerny raport z okazji pierwszej rocznicy rozpoczęcia przez Izrael ludobójczej kampanii przeciwko ludności cywilnej w Strefie Gazy w dniu 7 października 2023 r. W tym okresie Izrael dopuścił się poważnych zbrodni wojennych, w tym: wyraźny współudział społeczności międzynarodowej.
Raport zatytułowany „Gaza: rok izraelskiego ludobójstwa i upadku porządku światowego” zawiera najważniejsze zbrodnie popełnione w ciągu ostatnich dwunastu miesięcy, które zostały skrupulatnie udokumentowane przez eurośródziemnomorskie zespoły badawcze. Raport śledzi wyraźne elementy ludobójstwa popełnionego przez siły okupanta, bada ramy prawne definiujące zbrodnię ludobójstwa oraz bada zarówno kontekst, jak i obecne okoliczności. W raporcie omówiono także międzynarodową reakcję sądową i, co ważniejsze, współwinną rolę społeczności międzynarodowej w umożliwieniu kontynuowania ludobójstwa.
Raport rzuca światło na przerażające warunki i systematyczne okrucieństwa popełniane przez Izrael na okupowanych terytoriach palestyńskich, ze szczególnym uwzględnieniem Strefy Gazy. Zbrodnie te obejmują długotrwałą nielegalną blokadę i celową izolację Gazy od reszty Palestyńczyków terytoriów i świata oraz systematyczne pozbawianie ludności Strefy podstawowych praw człowieka i celowe niszczenie podstawowych usług.
W raporcie szczegółowo stwierdza się, że od początku ludobójstwa w Gazie z rąk sił izraelskich zginęło ponad 50 000 Palestyńczyków, w tym około 42 000 odnotowanych przez Ministerstwo Zdrowia w Gazie, z których większość stanowiły kobiety i dzieci. Ponadto około 42 000 Palestyńczyków zostało rannych, a tysiące ciał wciąż leży pod gruzami i na ulicach, a ekipy ratownicze i zespoły medyczne nie mogą do nich dotrzeć.
Szacuje się, że około 10% populacji Gazy zginęło, zostało rannych, zaginęło lub zostało aresztowanych w wyniku ataków wojskowych sił izraelskich. Spośród 50 292 Palestyńczyków, którzy zginęli śmiercią męczeńską – łącznie z tymi, którzy nadal są pochowani pod gruzami – 33% stanowiły kobiety, a 21% stanowiły dzieci. Tysiące innych osób zostało przymusowo aresztowanych, a 3600 z nich nadal przebywa w różnych izraelskich więzieniach i ośrodkach zatrzymań.
Od października 2023 r. około 3500 rodzin poniosło wielokrotne straty. Spośród tych rodzin 365 rodzin straciło ponad dziesięciu członków, a ponad 2750 rodzin straciło co najmniej trzech członków.
W raporcie szczegółowo opisano systematyczne akty ludobójstwa popełniane w Gazie, takie jak celowe zabijanie ludności cywilnej w domach, schroniskach, obozach dla przesiedleńców i na obszarach uznanych za humanitarne. Cywile byli także celem pojazdów wojskowych i czołgów, podczas egzekucji w terenie, ataków dronów, na zatłoczonych rynkach, a nawet podczas oczekiwania na pomoc w ciężarówkach z pomocą humanitarną.
W raporcie odniesiono się do taktyki głodu stosowanej przez siły izraelskie, umyślnego zabijania więźniów i zatrzymanych oraz zabójstw pracowników organizacji humanitarnych, wykwalifikowanych specjalistów i elit palestyńskich.
W raporcie stwierdzono, że siły izraelskie stosowały wyraźne metody mające na celu spowodowanie poważnych urazów fizycznych i psychicznych wśród ludności. Metody te obejmują przeprowadzanie tysięcy systematycznych ataków wojskowych na ludność cywilną, drastycznie zwiększając liczbę zgonów wśród osób w wieku rozrodczym, rozdzielając rodziny, wycelowując w system opieki zdrowotnej. oraz narzucanie brutalnych warunków życia. Utrudnianie pomocy humanitarnej, charakteryzujące się głodem i niedożywieniem, pogłębia te okrucieństwa, stwarzając sytuacje zagrażające życiu tysięcy ludzi.
W raporcie wskazano, że głównym powodem tych prześladowań jest nielegalna izraelska okupacja terytoriów palestyńskich od 1967 r., która stworzyła warunki do trwającego ludobójstwa, co potwierdził Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości w swojej opinii doradczej wydanej 19 lipca 2024 r., w sprawie konsekwencji prawnych wynikających z izraelskiej polityki i praktyk na terytoriach okupowanych
W raporcie wskazano na międzynarodowe uznanie Zachodniego Brzegu, w tym Wschodniej Jerozolimy i Strefy Gazy, jako terytoriów palestyńskich okupowanych w 1967 r.
W raporcie wskazano również, że do 2005 roku armia izraelska utrzymywała wewnętrzną i zewnętrzną kontrolę nad Gazą, rozmieszczając siły zbrojne w Strefie i poza nią oraz zakładając osady na jej terytorium, co ma miejsce do dziś na Zachodnim Brzegu.
W 2005 roku Izrael ogłosił jednostronne „wycofanie się”, ewakuując swoich osadników z Gazy i wycofując swoje siły zbrojne. Jednak pomimo tej deklaracji Izrael w dalszym ciągu sprawował kontrolę nad Gazą i zachował rzeczywistą władzę nad kluczowymi aspektami zarządzania. Międzynarodowy Trybunał Sprawiedliwości podtrzymał to stanowisko w niedawnej opinii doradczej, odzwierciedlając niemal powszechny międzynarodowy konsensus w sprawie kontynuacji izraelskiej okupacji. Nawet po wycofaniu się wojsk „Izrael” zachował kontrolę nad podstawowymi elementami zarządzania Gazą, w tym rejestr ludności, granice lądowe, morskie i powietrzne oraz regulacja przepływu osób i towarów, a „Izrael” nadal pobierał podatki od importu i eksportu.
W następstwie operacji Powódź w Al-Aksa 7 października 2023 r. „Izrael” ogłosił stan wojny, a jego prezydent, premier i inni przywódcy polityczni i wojskowi stali na czele tej wojny. Deklarowanym celem było w celu wyeliminowania palestyńskiego oporu i zapewnienia uwolnienia zakładników, i w ten sposób rozpoczęła się operacja Żelazne Miecze, będąca brutalnym atakiem wojskowym, który zaostrzył cierpienia ludności cywilnej w Gazie
Obserwatorium Eurośródziemnomorskie zakończyło swój raport zestawem zaleceń rok po ludobójstwie w Strefie Gazy, podkreślając, że wszystkie kraje są w dalszym ciągu zobowiązane do podjęcia działań na rzecz powstrzymania trwającego ludobójstwa wszelkimi dostępnymi środkami oraz że zapobieganie tej zbrodni i karanie jej jest międzynarodowym przedsięwzięciem obowiązek prawny, który ciąży na wszystkich krajach bez wyjątku
Tygodnik Ujawnianie faktów, redaktor naczelny Jaafar Al-Khabouri